تحقیق تازه‌ای که در PLOS ژنتیک منتشر شده است پس از آشکار کردن صدها ژن که ممکن است اشتیاق به مصرف الکل را افزایش دهند، شواهدی دال بر تأثیر ژنتیک بر اعتیاد به الکل فراهم می‌آورد.
اختلال مصرف الکل با داشتن مسؤولیت مرگ حدود 88000 نفر در سال، یکی از دلایل پیشقراول مرگ‌های قابل پیشگیری در ایالات متحد آمریکا باقی می‌ماند.
بر مبنای نظر نویسندة همکار ارشد مطالعه دکتر ویلیام ام. میور، پروفسور رشته ژنتیک در دانشکدة پزشکی دانشگاه ایندیانا و همکاران، دقیق شدن در علل ژنتیک الکلیسم در مطالعات انسانی موردی چالش‌برانگیز بوده است.
محققان می‌نویسند که این موضوع بخشاً به آرایة عوامل مخدوش کننده نظیر عوامل اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، همچنین تاریخچة خانوادگی مصرف الکل برمی‌گردد که آنها نیاز داشته‌اند تا در برآورد خود در مورد مصرف الکل لحاظ کنند.
برای مطالعة خود، میور و تیمش بر آن شدند تا ژن‌هایی را که ممکن است بر مصرف الکل در موش‌های صحرایی مؤثر باشند شناسایی کنند، با این هدف که عوامل مخدوش کنندة مطالعه در پژوهش‌های انسانی را حذف کرده باشند.
در حالی که ژنتیک جوندگان با انسان یکسان نیست، محققان می‌گویند ساختار ژنتیک جوندگان و انسان آنقدر شبیه هستند که دیدی درونی در مورد چگونگی تأثیر مصرف الکل در انسان به دست دهند.
930 ژن با میل به الکل مرتبط هستند
برای رسیدن به یافته‌هایشان محققان ترتیب‌بندی کل ژنوم را برای بررسی مشخصات ژنتیک دو دسته از موش‌ها مورد استفاده قرار دادند: به یک دسته مقادیر زیاد الکل دارای بسیاری از مشخصات الکلیسم انسانی داده شد، در حالی که گروه دیگر مقادیر کمتری الکل دریافت می‌کردند.
با مقایسة ژنوم‌های هر دو گروه موش‌ها، محققان “امضاء انتخاب” – سطوح کد ژنتیک – در 930 ژن را که با ترجیح الکل مرتبط بودند، شناسایی کردند.
تحقیقات بیشتر آشکار کرد که بسیاری از این ژن‌ها پیشتر با الکلیسم مرتبط نبوده‌اند؛ برخی شامل ژن‌هایی بودند که با ساختار حافظه و رفتار پاداش مرتبط هستند.
دکتر فنگ سی. ژو، پروفسور رشتة آناتومی و بیولوژی سلولی در دانشکدة پزشکی دانشگاه ایندیانا می‌گوید: “… برخی از مسیرهای نظارتی شامل آنهایی بودند که در توانایی مغز برای ایجاد ارتباط در مرور زمان برای پاسخ‌گویی به فعالیت‌های جدید یا عوامل محیطی دخالت دارند، چیزی که ما آن را انعطاف‌پذیری عصبی می‌نامیم. مابقی شامل سیستم‌های ایمنی و عصبی درگیر با استرس بودند.”
بیشتر آنکه بسیاری از اثرات مرتبط به ترجیح الکل در نواحی ژنی منفرد قرار داشتند، بدواً در پروموتورها و اینترون‌ها، که سطوحی هستند که فعالیت ژن را تقویت یا تنظیم می‌کنند.
محققان می‌گویند این یافته نشان می‌دهد که تفاوت در ترجیح الکل به طور بنیادی به دگرگونی در سطوح تنظیم کنندة ژنوم برمی‌گردد.
در کل، تیم تحقیق می‌گوید که این یافته‌ها فهم ما در مورد چگونگی تأثیر امضاء ژنتیک بر الکلیسم را افزایش می‌دهد.
دکتر میور می‌گوید: “این تحقیق این نکته را برجسته می‌کند که الکلیسم در موش‌ها مؤلفه‌های قوی ژنتیک دارد و با صدها ژن تحت تأثیر قرار می‌گیرد که هر یک اثر کوچکی بر جای می‌گذارند. یک ژن منفرد مسؤول الکلیسم نیست. در هر حال مسیر نظارتی اصلی درگیر صدها ژن درگیر که یافته شده‌اند نشان می‌دهد که راه‌حل‌های پزشکی بالقوه‌ای ممکن است امکان داشته باشند.”
محققان می‌گویند اگر یافته‌های آنها در مطالعات انسانی تأیید شود، درمان‌های مبتنی بر ژنتیک و نورولوژی برای الکلیسم باید در دستور کار قرار گیرد./
ثبت ديدگاه